Objawy nadczynności tarczycy mogą być dla wielu z nas niejednoznaczne i bardzo często kojarzymy je z innymi przypadłościami lub też z jakąś ogólną niedyspozycją. Warto tu wymienić między innymi zaburzenia ze strony układu pokarmowego (biegunki, spadek wagi), układu nerwowego (drażliwość, płaczliwość, kłopoty ze snem, nadpobudliwość lub osłabienie), zaburzenia pracy serca, zmianę wyglądy naszej cery, zaburzenia miesiączkowania łamliwość skóry i paznokci, wytrzeszcz oczu itp. itd. U każdego chorego mogą wystąpić nieco inne objawy i w innym natężeniu. Nawet jeśli nie mamy jednak jakiś konkretnych podejrzeń powinniśmy raz na rok wykonać badania w kierunku TSH, względnie również T3 i T4. Z leczeniem nadczynności tarczycy jesteśmy bowiem w stanie coraz lepiej już sobie radzić. Z kolei nieleczona nadczynność może prowadzić w konsekwencji do bardzo poważnych konsekwencji. Jedną z najgroźniejszych jest przełom tarczycowy. W przypadku przełomu tarczycowego poza wymienionymi objawami może także wystąpić wysoka gorączka, tachykardia, niewydolność krążenia, w bardzo zaawansowanej formie również śpiączka. Sytuacja ta jest szczególnie niebezpieczna właśnie wśród osób, u których nie diagnozowano wcześniej zaburzeń pracy tarczycy. Zazwyczaj do przełomu tarczycowego dochodzi w przypadku wystąpienia jakiejś innej choroby lub znacznego osłabienia organizmu i obniżenia jego odporności. Należy więc wówczas zwalczać nie tylko objawy danej choroby, ale także podać choremu silne dawki leków przeciwtarczycowych oraz środki służące uspokojeniu innych objawów (służące przykładowo obniżeniu gorączki czy uspokojeniu akcji serca).
Co to takiego przełom tarczycowy?
