Niszczenie samego siebie
Zachowania autodestrukcyjne są charakterystyczne dla osób mających problemy z oceną siebie i swojej roli w społeczeństwie. Bardzo często pojawiają się one w okresie dojrzewania, kiedy młody człowiek przestaje być dzieckiem i szuka dla siebie miejsca w otaczającym świecie. Wówczas nadchodzi czas skonfrontowania się z rzeczywistością. Niemniej jednak zachowania destrukcyjne skierowane na samego siebie mogą występować na różnych etapach życia. Wynikają z niskiej samooceny, a także przekonania, iż szczęście czy osiągnięcie celu wiąże się zawsze z poświęceniem czy koniecznością wyrzeczeń. Autodestrukcja przybiera różne formy, od tych łagodniejszych jak trzymanie się rygorystycznych norm zachowania nawet wówczas gdy pozbawione są większego sensu, aż po działania mogące szkodzić zdrowiu, a nawet życiu jednostki. Wyrządzanie sobie krzywdy czasami przybiera postać samospełniającej się przepowiedni. Człowiek nie czuja wsparcia ze strony otoczenia, jego samoocena jest zaburzona, przez co stara się ona ukarać sam siebie. Bywa i tak, że autodestrukcja jest próbą uzewnętrznienia bólu i zwrócenia uwagi innych osób. Człowiek, który nie może znaleźć innych sposobów na ukojenie bólu psychicznego czasami wybiera ten fizyczny jako formę radzenia sobie z życiem. W niektórych sytuacjach pomaga wsparcie rodziny i znajomych lub zmiana otoczenia. Jednak bywa i tak, że konieczna jest pomoc specjalisty, jeżeli skutki zachowań autodestrukcyjnych wymknęły się spod kontroli.
